Inmiddels worden de buren wel nieuwsgierig. Waarom staat die tent daar nu nog steeds? Regelmatig klopt er iemand aan, aan wie Erik zijn verhaal graag vertelt.
Dat de tent er nog staat is bijna een wonder. In deze afgelopen weken al twee herfststormen 💨💨💨 overleefd. Tijdens de tweede storm zijn grote platen hout rakelings langs de al opgebouwde drijver gevallen. Pffff.....Heel rustig slapen doen we dan niet, maar dat hoort bij deze keuze. De tent dient overigens puur als beschutte werkplaats. Apparatuur ligt in huis en een extra slot op de tuindeur is geregeld 😉.
De platen kunnen nu worden gemonteerd door gaatjes te boren aan de randen van beide plaatdelen. Stukken elektriciteitsdraad van 10 cm gaan als een strikje in de gaatjes en trekken zo de platen tegen elkaar aan. Een flink klusje, want per kant gaat het om zo'n 25 verbindingen. Af en toe een koffietje om even de rust te pakken.
Na flink doorwerken staan beide zijkanten klaar. De tijdelijke witte latten zijn ter ondersteuning en houden de vorm er in. De vorm van de drijvers is nu heel duidelijk te zien. Klaar om met glasvezelband en epoxy de platen aan elkaar te lijmen....
Maar waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt. En zéker bij zo'n project waar alles nieuw is. Gehaast komt Erik de andere gezinsleden halen, want er moet snel gehandeld worden. De bodemplaat blijkt verkeerd om te zitten en de epoxy is al voor een deel aangebracht! Binnen 40 minuten zal alles keihard zijn. In volle vaart keren we de drijver om en hopen maar dat hij in verband blijft. Dan alle 'elektriciteitsdraadstrikjes' losdraaien en afknippen, wat niet meevalt met dit stevige draad. Om ten slotte nog de ruim aangebrachte en nog zachte epoxy uit te vegen.
Hoe lang we er over gedaan hebben? Geen idee, maar het is gelukt. Zonder beschadigingen kan Erik weer opnieuw beginnen. Altijd beter dan opnieuw hout te moeten bestellen en te meten, tekenen, zagen, schuren en lakken....