Week 32: Hoe is het ons vergaan? (Afsluiting)

Twee en een halve maand geleden ging onze Chat 18 te water, na een half jaar bouwen, van tekening tot boot. Hoe is het gegaan in de afgelopen maanden? 

Het gaat heel goed! De catamaran voelt als 'eigen'. Zoals bij elke nieuwe boot (of huis, of caravan) is het wennen. Het manoeuvreren, het zeilen, het benutten van de ruimtes. Wat kan deze catamaran en wat moeten we er vooral niet mee willen?

Nadat hij te water gelaten was hebben we eerst een paar keer een rondje Kaag gevaren op de motor. We waren aangenaam verrast dat de motor zo stil is. De vraag was ook hoe lang we hiermee zouden kunnen varen en hoe snel het zonnepaneel weer vermogen bijlaadt. Een erg grote snelheid haalt hij niet, maar daar is hij ook niet voor bedoeld. Het ontwerp van Richard Woods ging toch al niet uit van een buitenboordmotor, maar van een motorbun. Het is voor Erik daarom ook best een zoektocht geweest om een passende elektrische motor te vinden. 

Zoals vorige keer verteld had Erik al snel geconstateerd dat de tweedehands fok niet paste. De uiteindelijk gevonden zeilmaker nam de tijd om naar de haven te komen, zodat hij de catamaran zelf kon zien. Hij adviseerde over de maten en het model van de fok en heeft hem daarna laten maken. Ook heeft Erik met hem een alternatieve plaats voor het lei-oog voor de fokkeschoot kunnen bespreken. Na een dubbelcheck bij Richard Woods is deze definitief geworden en dat bevalt erg goed, want het geeft meer bewegingsruimte in de kuip. Ook dit is een mooie aanpassing, waar we zeer mee in onze sas zijn. 

De kuip en banken zijn heerlijk ruim en dat is echt heel prettig tijdens het zeilen. Voor net iets meer gemak, bijvoorbeeld als we ankeren, werken de comfort seats uitstekend. Nog nooit zo prettig gezeten op een boot 😊, juist omdat wij de afgelopen jaren de bodem van een Polyvalk gewend waren. Ook fijn dat we onze tassen en koelbox zo gemakkelijk in de kajuit weg kunnen zetten. We hebben wat bakjes aan de wand gehangen om kleine spullen als telefoons en sleutels in te bewaren. Verder is er nu standaard een kleine inventaris aan boord om wat te kunnen eten en drinken. Daar werkt het opklaptafeltje ook prima voor. We gaan de komende tijd nadenken of een kooktoestelletje of een klein toilet prettige aanvullingen voor ons zouden kunnen zijn.

We werden intussen ontzettend nieuwsgierig hoe de Chat 18 zou zeilen, maar toen de fok er eindelijk was, bleek dat wel een beetje wennen. Vooral in deze warme zomer met erg warm weer en weinig wind. Met weinig wind is het best lastig om overstag te gaan. De Polyvalk kon altijd hoog aan de wind varen. Eerlijk is eerlijk, de Chat 18 presteert daarin wat minder goed. Dat was eigenlijk ook wel een beetje de verwachting, want Erik heeft de boot niet gekozen op zijn snelle ontwerp. 

We zijn nu een paar weken verder en Erik heeft er wel meer handigheid in gekregen. Iets ruimer varen, en de snelheid er in houden, werkt goed. En als er dan net iets meer wind staat (Bf 3), zeilt hij als een tierelier zoals te zien is op onderstaand filmpje.

Omdat we in deze warme zomer zo geregeld op het water te vinden zijn, kwam Erik al zwemmend tot een andere (minder leuke) ontdekking. Het mengsel epoxy/koperdeeltjes onder de waterlijn zou voor een goede anti-fouling moeten zorgen, maar dat lijkt niet te werken. Wat daar niet goed is gegaan, moet hij nog uitzoeken. Verkeerde verhouding van epoxy en koper? Of werkt het gewoon toch niet zo goed? In de afgelopen weken is Erik al twee keer met een sponsje de boot rond gegaan om de ergste alg te verwijderen. Toch wat teleurstellend na al dat werk dat hij er aan heeft gehad. 

Deze week kwamen we op de boot en troffen een flinke hoeveelheid water onder de kuipbanken. We moesten echt hozen. Erik had een eigen ontwerp uitgewerkt om onder de gladde kuipbanken ruime bakskisten te maken. Lag het aan dat ontwerp dat er lekkage was, of kwam het water van onderaf? Het opgedweilde water was erg schoon, dus de hoop was dat het om regenwater ging. Na enig testen bleken de afvoergootjes van de bankdeksels niet groot genoeg zijn. In de afgelopen dagen is Erik druk geweest met het vergroten van de afvoergaatjes. Verder uitvijlen, opnieuw epoxy aanbrengen en schilderen. De hele riedel weer. Maar het komt goed. En dat kon hij mooi combineren met een kleine aanpassing aan het schot voor de ingang van de kajuit. Daar kwam ook een beetje te veel regenwater doorheen. Erik heeft daarom besloten dat een echte dektent misschien geen overbodige luxe is.

Was het het waard? Een winter lang ‘s avonds in een koude en vochtige partytent bouwen aan een catamaran van 5.60 x 2.50 m? Meten, uittekenen, zagen, schuren, plamuren, schilderen en weer plamuren… Ja, het was het waard. We zijn nog nooit zo veel op onze boot geweest als deze zomer. Even lekker buiten zijn voor een tochtje of wat relaxen. Het mooie weer helpt natuurlijk ook mee. We pakken met plezier de koelbox in en nodigen kinderen of vrienden uit. Daar zit overigens ook wel een beperking aan, want met meer dan vier personen gaat het gewicht echt een rol spelen. 

We worden regelmatig helemaal nagekeken, want zo veel catamarans zeilen er niet op De Kaag. Mensen veren overeind om hem nog eens goed te bekijken en we hebben ook al een paar keer “Mooi bootje!” mogen horen. 

De Chat 18 voldoet aan de oorspronkelijke wens. Het is een prettige dagzeiler, die heel stabiel op het water ligt voor zo'n kleine zeilboot. En dat was een voorwaarde voor Hanny om plezier te beleven aan het zeilen. Nu de kinderen niet altijd meer meegaan, verwachten we er met z'n tweeën nog vele mooie dagen en avonden plezier aan te beleven.

Hiermee sluiten we deze blog af. Het was een mooi project, waar Erik heel trots op is. In de loop van de tijd zijn veel belangstellenden ons gaan volgen, zowel vrienden als volslagen onbekende (internationale catamaran-) zeilers. Wat was jullie interesse leuk! Dank daarvoor. En schroom niet om vragen te blijven stellen! Altijd leuk. 

Erik & Hanny Greven

7 augustus 2018

Update mei 2021: