Week 47: Lomp

Nog één keer de hoogte van de tent meten. En nog één keer de draairuimte berekenen. Conclusie: het gaat nèt. Binnenkort moet de catamaran 180 graden gedraaid worden om aan de bodemplaat verder te kunnen werken. Dat omdraaien wordt een hele klus, want met alle verbindingen is de catamaran straks 5 meter 60 lang en 2 meter 50 breed. En draai zo'n gevaarte maar eens om in een partytent. Maar zover is het nog niet.

Afgelopen week kreeg Erik hulp van een 'ouwe rot' in het vak: zijn vader was reuze nieuwsgierig en wilde graag helpen. Met pa's uitgebreide ervaring van het zelf afbouwen van twee en een halve boot was die hulp welkom! Samen meten, uitdenken en zagen. Een mooi moment om vast te leggen.😍

Het resultaat van deze samenwerking was uitstekend. Maar de catamaran wordt er niet mooier op. Dat is voor Hanny wel wat verontrustend. De tussenschotten, die voor de verbinding tussen de drijvers zorgen, maken het nu een lomp gevaarte. Het lijkt wel een blokhut in plaats van een catamaran... 😱.

  
Erik blijft er heel rustig onder. Het gaat volgens hem helemaal goedkomen.

Week 46: Twee bijzondere objecten

Erik houdt een behoorlijk strakke planning aan, met een duidelijk doel voor ogen. In de introductie van deze blog staat dat hij over een jaar op De Kaag wil varen, maar eigenlijk glimlacht hij alleen maar bij die tekst 🙂. Wat de opleverdatum echt zal worden, laten we voorlopig maar even in het midden.

Die planning is wel belangrijk. Er zitten soms heel strikte verwerkingstijden tussen de diverse epoxylagen. De ene keer moet Erik 40 minuten wachten, waarna hij zonder treuzelen verder gaat met verwerken. Een andere keer zit er exact negen uur tussen. Dat hij ook wel eens op een zaterdagavond om 21.15 uur de tent in verdwijnt hoort er duidelijk bij.

Niet al het te bewerken hout is dun plaatmateriaal. Afwijkend van alles wat eerder verwerkt is, heeft Erik deze week aan twee bijzondere objecten gewerkt. Goed dat Merlindes slaapkamers door de week leeg staat 😏.

  

Drie balken op elkaar gelijmd, in vorm geschaafd, een hardhouten lat ter bescherming en de naden geplamuurd. En nog een keer geschaafd. En nog een keer geschuurd. En inmiddels ook nog een holling er in geschaafd om op de romp aan te sluiten. Wie weet wat deze twee dingen zijn, mag het zeggen. 

Naast het werk aan de twee kielen (want dat zijn het dus), zijn de twee drijvers deze week met grote lappen glasvezel bekleed en centimeter voor centimeter met epoxy gedept. De eerste van in totaal vijf lagen. 

Dat is grotendeels goed gegaan. Zoals Erik nu al zegt: "Als de boot straks klaar is, weet ik hoe het écht moet". 

Week 45: De boegplaat geeft de drijver vorm

Wat minder tijd deze weken, want we hadden in het weekend een feestje te vieren van opa & oma: 60 jaar getrouwd! Toch heeft Erik vorige week weer vooruitgang geboekt.

Jawel, ook de tweede drijver is nu heel zichtbaar. Na de stress van de omgekeerde bodemplaat is dit nu in één keer gelukt. Erik heeft inmiddels in beide drijvers het glasvezelband met daarop epoxy aangebracht. Dit zorgt voor een goede verbinding tussen de platen en maakt het waterdicht. Als je onderstaande foto aanklikt, kun je de glasvezelband goed zien. Ook de boegplaat is aangebracht en daarmee de voorkant gesloten. Wel een wauw-momentje: het wordt steeds meer een boot.

Het werd tijd om de drijvers om te draaien. Gaatjes en oneffenheden zijn geplamuurd. Daarna wéér schuren, vetvrij maken en een epoxylaag er op. En ook aan de buitenkant glasvezelband en epoxy er op deppen. 

Erik blijft geduldig doorgaan en dat is maar goed ook. De kans dat we straks zinken moet wel nihil zijn 😁.

Week 44: Vette stress

Inmiddels worden de buren wel nieuwsgierig. Waarom staat die tent daar nu nog steeds? Regelmatig klopt er iemand aan, aan wie Erik zijn verhaal graag vertelt.

Dat de tent er nog staat is bijna een wonder. In deze afgelopen weken al twee herfststormen 💨💨💨 overleefd. Tijdens de tweede storm zijn grote platen hout rakelings langs de al opgebouwde drijver gevallen. Pffff.....Heel rustig slapen doen we dan niet, maar dat hoort bij deze keuze. De tent dient overigens puur als beschutte werkplaats. Apparatuur ligt in huis en een extra slot op de tuindeur is geregeld 😉.

De platen kunnen nu worden gemonteerd door gaatjes te boren aan de randen van beide plaatdelen. Stukken elektriciteitsdraad van 10 cm gaan als een strikje in de gaatjes en trekken zo de platen tegen elkaar aan. Een flink klusje, want per kant gaat het om zo'n 25 verbindingen. Af en toe een koffietje om even de rust te pakken.

Na flink doorwerken staan beide zijkanten klaar. De tijdelijke witte latten zijn ter ondersteuning en houden de vorm er in. De vorm van de drijvers is nu heel duidelijk te zien. Klaar om met glasvezelband en epoxy de platen aan elkaar te lijmen....

Maar waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt. En zéker bij zo'n project waar alles nieuw is. Gehaast komt Erik de andere gezinsleden halen, want er moet snel gehandeld worden. De bodemplaat blijkt verkeerd om te zitten en de epoxy is al voor een deel aangebracht! Binnen 40 minuten zal alles keihard zijn. In volle vaart keren we de drijver om en hopen maar dat hij in verband blijft. Dan alle 'elektriciteitsdraadstrikjes' losdraaien en afknippen, wat niet meevalt met dit stevige draad. Om ten slotte nog de ruim aangebrachte en nog zachte epoxy uit te vegen.

Hoe lang we er over gedaan hebben? Geen idee, maar het is gelukt. Zonder beschadigingen kan Erik weer opnieuw beginnen. Altijd beter dan opnieuw hout te moeten bestellen en te meten, tekenen, zagen, schuren en lakken....